بررسی یافته‌های الکتروکاردیوگرام اولیه در اورژانس و پیش‌آگهی مبتلایان به سندرم حاد کرونری

سابقه و هدف: با توجه به مراجعه بیماران با دردهای قلبی و مبتلا به سندرم حاد کرونری و روند رو به افزایش آن و اهمیت اطلاع از شاخصهای پیش‌بینی کننده تغییرات ECG، این مطالعه جهت تعیین میزان کارآیی ECG زمان مراجعه بیماران در پیش‌آگهی سندرم حاد کرونری انجام گرفت. مواد و روش‌ها: در این مطالعهcase series ، طی مدت 2 سال 210 بیمار که با درد حاد قفسه‌سینه و تغییرات ECG ظرف کمتر از 12 ساعت به اورژانس مراجعه کرده بودند، تحت بررسی قرار گرفتند. تغییرات ECG شامل T معکوس، صعود قطعه ST، سقوط قطعه ST و صعود و سقوط توام قطعه ST بود. تمام بیماران به مدت یک ماه از زمان مراجعه از نظر عدم وجود عارضه، انفارکتوس مجدد و مرگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. ارتباط تغییرات ECG با مرگ، با آزمون کای‌دو یا آزمون دقیق فیشر مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته‌ها: از 210 فرد مورد بررسی، 5/39 درصد زن و 5/60 درصد مرد با میانگین سنی 9/10±0/61 سال بودند. T معکوس 4/50 درصد، صعود قطعه ST 4/12 درصد، سقوط قطعه ST 1/29 درصد و صعود و سقوط توام قطعه ST 1/8 درصد گزارش شد. در گروه T معکوس یک بیمار دچار انفارکتوس مجدد شد و در دیگر گروهها انفارکتوس اتفاق نیفتاد. همچنین در گروه T معکوس مرگ اتفاق نیفتاد (01/0p<). 2 بیمار در گروه صعود قطعه ST، 10 بیمار در گروه سقوط قطعه ST و 5 بیمار در گروه توام صعود و سقوط قطعه ST فوت کردند. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تغییرات ECG در زمان ورود به اورژانس می‌تواند در تعیین پیش‌آگهی بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری نقش داشته باشد. بررسی نقش هر یک از تغییرات ECG با پیش‌آگهی نهایی بیماری توصیه می‌شود